Z serii staaaare, ale jare. Wpadło mi niedawno w ręce badanie z 1975 roku zatytułowane What “the good language learner” can teach us. Joan Rubin zastanawia się dlaczego wszyscy potrafimy osiągnąć w miarę przyzwoity poziom w posługiwaniu się mową ojczystą, natomiast smaku sukcesu (różnie mierzonego) w opanowaniu języka obcego już nie każdemu dane jest poczuć. Dla niektórych wspomnienie nauki drugiego języka to pasmo cierpień i ledwo zauważalnych postępów. Inni natomiast są w stanie go opanować pomimo niewydarzonego nauczyciela, fatalnego podręcznika i bycia jednym z wielu w trzydziestoosobowej klasie. Dlaczego? Robin zdefiniowała kilka elementów, które mają wpływ na skuteczną naukę. Dobrzy uczniowie:
nie boją się eksperymentować i zgadywać. Nie stresują się w sytuacji, kiedy nie rozumieją wszystkiego, a wręcz są chętni, aby traktować język jak łamigłówkę. Takie osoby potrafią zauważać, zapamiętać i wykorzystać wskazówki, które oferuje im otoczenie. To umożliwia im zawęzić możliwą ilość znaczeń i poprawnie zdefiniować cel danej sytuacji językowej. Wykorzystujemy tę umiejętność w komunikacji w języku ojczystym - zrozumienie tego co ktoś próbuje nam przekazać opieramy nie tylko na samej interakcji słownej, ale na wiedzy, którą posiadamy na temat społecznej relacji między rozmawiającymi, otoczenia, w którym rozmowa się odbywa, nastroju rozmówców, etc.
kładą nacisk na naukę poprzez komunikację. Wykazują chęć porozumiewania się nawet w sytuacjach kiedy nie znają określonego słowa - np. wykorzystując opis, aby wytłumaczyć co mają na myśli - “to coś co nosisz na głowie”, jeśli akurat umknęło im słowo “hat”. Efektywni uczniowie nie odżegnują się od użycia gestów, aby wytłumaczyć co chcą przekazać, bądź przeliterowania słowa, jeśli jego wymowa nie była wystarczająco wyraźna. Nie są ograniczeni użyciem określonej konstrukcji gramatycznej - wykorzystają te, które posiadają w swoim zasięgu. Np. jeśli nie znają konstrukcji czasu Future Simple, użyją w zamian “going to”, aby wyrazić przyszłość. Będą próbować tworzyć nowe słowa, przekształcając np. rzeczownik w czasownik, czasownik w przymiotnik etc.
nie czują się skrępowani, kiedy jeszcze w 100 procentach nie opanowali języka obcego. Nie unikają sytuacji, w których mogą zabrzmieć “dziwnie”, nie boją się, że mogą “wyjść na głupka”. Uznają, że popełnianie błędów jest nieodzowną częścią procesu nauki.
zwracają uwagę nie tylko na efektywność komunikacyjną, ale i na formę struktur, których używają. Efektywni uczniowie dostrzegają schematy w użyciu języka i szukają regularności. Starają się odróżnić wskazówki istotne od mniej znaczących. Szukają relacji między poszczególnymi elementami języka, wykorzystując do tego wiedzę na temat języka ojczystego, bądź innych, które już znają.
Ćwiczą!! Regularnie ćwiczą wymowę i tworzenie zdań. Szukają możliwości do posługiwania się językiem poza zajęciami. Inicjują rozmowę z nauczycielem i współkursantami. Są chętni powtarzać i brać udział w aktywnościach w czasie zajęć.
kontrolują wypowiedzi swoje i osób, z którymi rozmawiają. Zwracają uwagę na ile efektywne i poprawne jest to co mówią. Monitorowanie swoich wypowiedzi jest po części efektem aktywnego podejścia i wzięcia odpowiedzialności za swój proces nauki.
posiadają umiejętność “wyłapywania” elementów języka, które pozwalają na efektywniejszą komunikację. W języku angielskim np. fakt, że odpowiednia intonacja zdań jest kluczowa dla przekazania jego właściwego znaczenia. Jeśli będzie poprawna, to szanse na bycie zrozumianym jest znacznie większa, nawet jeśli niektóre pojedyncze dźwięki nie będą stuprocentowo poprawnie wymówione.
Na podstawie: What the "Good Language Learner" Can Teach Us Joan Rubin
Comentarios